Patrząc na klawiaturę QWERTY, wydawać się może, iż klawisze ułożone są w całkowicie przypadkowej kolejności. Ot, twórca łapał, jak leciało i skleił pojedyncze elementy w całość. Okazuje się, że jednak w tym szaleństwie była jakaś logika. Klawiatura QWERTY powstała jako następczyni maszyny do pisania i była na niej wzorowana.

Pierwszą maszynę do pisania stworzył brytyjski inżynier Henry Mill w 1714 roku. Jednak praca na niej pozostawiała wiele do życzenia. Nieefektywne alfabetyczne ustawienie klawiszy powodowało zakleszczanie się ramion z czcionkami, miało też wiele innych wad. W 1878 roku amerykański dziennikarz Christopher Latham Sholes, po przeanalizowaniu języka angielskiego (bo pamiętajmy, że wszystkie rozwiązania – również wdrażane później – dostosowywane były do piszących w języku angielskim) pod kątem częstotliwości występowania określonych kombinacji znaków, stworzył maszynę z innowacyjnym układem, która - chociaż nie umożliwiała optymalnej szybkości pisania - pozwalała pracować wydajniej, głównie dlatego, iż skończył się problem z zacinającymi się, położonymi zbyt blisko siebie znakami.

Użytkownicy przyzwyczajeni do znanego już układu, zaczęli traktować go jako standard, więc kiedy w 1936 roku August Dvorak opracował swój własny układ klawiszy, bardziej przemyślany, wygodniejszy, mający ułatwić pisanie – świata nim nie zawojował. Wszyscy, przyzwyczajeni już do QWERTY, nie chcieli wprowadzać zmian. Po drodze do klawiatury przypominającej dzisiejsze rozwiązania, która to powstała w 1951 roku i nazywana była Unityper, pojawił się także układ Colemana oraz Capewella. Ich celem również było stworzenie maksymalnie najlepszych warunków do pisania na klawiaturze komputera. Oczywiście w języku angielskim.

Obecne klawiatury bardzo przypominają model opatentowany w 1876 roku, choć niektóre kraje, uwzględniając różnice językowe, nieco go na swoje potrzeby zmodyfikowały. Polska, pomimo bardzo specyficznego języka, nie doczekała się swojej własnej, autorskiej klawiatury. Do 1997 roku polscy użytkownicy korzystali natomiast z nieco zmienionego układu QWERTY – układu QWERTZ, używanego w Niemczech. Zamiana miejscami liter “Y” i “Z” miała ułatwić pisanie w językach germańskich, w których ułożenie liter w wyrazach różni się od tego w języku angielskim. Również znaki charakterystyczne dla tych języków miały własne klawisze.

Klawiatura „maszynistki” i klawiatura „programisty” to nazwy, jakie stosowane były do określenia klawiatury z układem tradycyjnym, z polskimi/niemieckimi znakami oraz klawiatury, w której te znaki zastąpione zostały przecinkiem, gwiazdką czy apostrofą, czyli symbolami częściej używanymi przez programistów. W klawiaturze „programisty” polskie znaki umieszczone zostały pod innymi literami alfabetu i wywołuje się je kombinacją dwóch lub trzech klawiszy jednocześnie.

W Polsce najbardziej popularną jest klawiatura „programisty”. Klawiatury z innych krajów można samodzielnie przetestować stosując odpowiednie ustawienia w systemie Windows.